شهدای داراب

شهید والامقام نادر خسروانی

بسم الله الرحمن الرحیم

با درود فراوان بر رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران، آیت الله العظمی امام خمینی و با درود و سلام فراوان بر شهیدان گلگون کفن انقلاب اسلامی ایران، خصوصا شهدای کربلای چهار و پنج.

خدمت برادر خودم و بهتر از جانم، جناب آقای گل محمد خسروانی، سلام علیکم؛

پس از تقدیم عرض سلام، سلامتی شما را از درگاه خداوند متعال خواهان و خواستارم. امیدوارم که حالتان خوب بوده باشد و هیچ گونه ناراحتی نداشته باشید و مثل گلهای بهاری شکوفا و خندان بوده باشید و بر زیر سایه«الله» به سر ببرید.(آمین یا رب العالمین)

اگر از حال و احوال اینجانب، برادر خودت ناصر خسروانی بخواهی با خبر شوی، الحمدلله صحیح و سالم هستم و هیچ گونه ناراحتی ندارم. بجز دور بودن از فیض حضورتان که آن هم خداوند، بزرگ و کریم است و امیدوارم که این ایام دوری سپری گردد و چشمم به جمال شما روشن شود.

برادر عزیزم؛ از بابت من هیچ گونه ناراحت نباش، من هر کجا هستم، صحیح و سالم هستم…

مادر عزیز خودم خیلی خیلی سلام و دعا می رسانم، خواهرانم سلام و دعا می رسانم..

والسلام ـ به امید دیدار

من الله التوفیق ـ خداحافظ ـ نادر خسروانی

۱۳۶۵/۱۱/۴

زندگینامه بسیجی شهید نادر خسروانی

در ۴ تیرماه سال ۱۳۵۰ در خانواده ای فقیر دیده به جهان گشود او دومین فرزند پسر این خانواده به شمار می آمد.چون پدرش همسر دیگری اختیار کرده بود تمام سختیهای زندگی روی دوش مادر خانواده بود مادر با شفقت های فراوان امورات زندگی را می گذرانید.دوران کودکی اش را با فقر و بیچارگی به پایان رسانید و در سن ۷ سالگی به همراه برادر بزرگش در یکی از روستاهای اطراف ثبت نام کرد و تا کلاس اول راهنمایی درس می خواند به خاطر نداشتن وضع مالی مناسب دیگر قادر به ادامه ی تحصیل نبود از همان دوران دست در دست برادرش به کارگری پرداخت و دوشادوش مادرشان در مزارع کار می کردنداز وقتی که انقلاب جمهوری اسلامی به پیروزی رسید او که عاشق رهبر کبیرش امام خمینی (ره) شد تنها اتاقشان را به همراه برادرش پر از عکس ها و تصاویر امام کردند و تنها آرزویش دیدن امام (ره) بود.شهید بزرگوار وقتی که شنید ممکن است کشورش به دست دشمن بیافتد عزم خود را جزم کرد که آماده ی جبهه های حق علیه باطل شود تا اینکه از طرف بسیج به جبهه رفت و حرف برادرش را که می گفت مبادا راه امام و شهیدان را ادامه ندهی گوش گرفت با اینکه خواهرها و مادرش تنها بودند آنها را گذاشت و به میدان های نبرد شتافت بالاخره به آرزویش رسید و به شهادت نائل آمد اما جسد پاک و مطهرش پس از دوازده سال چشم انتظاری در سال ۱۳۷۷ به وطن بازگشت و در آخرین جمعه ی ماه مبارک رمضان مصادف با روز قدس تشییع و تدفین شد. آخرین نامه ای که از او به دستمان رسید مربوط به ۱۳۶۵/۱۱/۴ می باشدکه آن تاریخ تا سال ۷۷ هیچ خبری از او نشد در شلمچه کربلای ۵ به شهادت رسید.                           روحش شاد و راهش پررهرو باد