شهدای داراب

وصیتنامه شهید والامقام محمدرضا حقیقی

بسم الله الرحمن الرحیم

درود و سلام به امام زمان مهدی موعود(عج) دوازدهمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت و با درود به مرجع عالیقدر و رهبر کبیر انقلاب اسلامی، نایب به حق حضرت مهدی(عج) حضرت آیت الله امام خمینی.

ما با کمال میل و رضا به جبهه های حق علیه باطل می شتابیم. پدرجان و مادر عزیزم؛ هر وقت که به یاد من افتادید و خواستید گریه کنید، به یاد آن روزی بیفتید که امام حسین(ع) چگونه شجاعانه همراه یاران وفادارش در صحرای داغ کربلا جنگید و جان خود را فدای اسلام کرد و به یاد آن روزی بیفتید که چگونه جوانان ما سینه سپر کرده بودند و در مقابل توپ و تانک طاغوت زمان (شاه خائن) ایستادگی کردند. آری! به یاد آن روزی باشید که چگونه حضرت عباس(ع) مردانه و شجاعانه در راه اسلام و برای از بین بردن کفر دو دست نازنینش را فدای اسلام کرد.

آری، ای پدر و مادر و ای برادران عزیزم؛ قسم یاد می کنم و به شما قول می دهم که ما پاسداران حضرت مهدی(عج) و نایب بر حقش بت شکن زمان، امام خمینی ریشه ظلم و فساد را از بین[می بریم] و پرچم مقدس اسلام را در سر تا سر گیتی به اهتزاز در خواهیم آورد. و سفارش من این است که به مکتب اسلام ارج بنهید، مکتبی که مرا به جبهه نور علیه ظلمت کشانید.

و سفارش دیگر من، ایمان به عدل و امامت و اصل ولایت فقیه. اصلی که ضامن خون شهیدان است، اصلی که بر طبق آیه شریفه:«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ»[۱] اطاعت از آن واجب شده است.

سپاس خدایی را که به من منت نهاد که قبل از مرگم، جهت و امام خود را بشناسم و بعد از این شناخت و هدایت مرا از لغزش نجات داد و امکان این را داد که ناخالصی ها را از درون بزدایم و همواره تا هنگام مرگ نیز از او می خواهم که اعمالم را خالص گرداند.

خداوندا؛ به من نعمت های بسیاری عطا کردی و از هنگام وجودم غرق در نعمت هایت بودم. اما هیچ نعمتی برایم بزرگتر از وجود امام خمینی نیست. خدایا؛ همواره از تو مسئلت دارم، به من استحقاق شکر این نعمت را بدهی.

خداوندا؛ اگر نتوانستم تمام اوامر او را اجرا کنم، خودت می دانی هرگز نیت و اراده ام بر این امر نبوده است، بلکه ناشی از ناآگاهی بوده است.

خدایا؛ تقاضا می کنم وفات مرا در شهادتم قرار دهی.

خدایا؛ طوری بر من مقرر دار که از پیروان امام خمینی در دنیا باشم.

خدایا؛ بر طول عمر امام عزیزمان بیفزا و از تمام ملت شهید پرور و ایثارگر می خواهم، یعنی خواهش دارم، خواهشی که تمام شهیدان اسلام دارند:«امام را ناراحت نکنند.» دیگر این که وحدت کلمه ای را که امام عزیزمان همیشه اشاره می کنند، از دست ندهید تا قانون اسلام بخوبی پیاده شود و مسجدها را که سنگری عظیم است، پر  و زنده نگه دارید.

بعد از من، دیگر برای من گریه نکنید و بجای این که من مادر ندارم هر شب جمعه تعداد یخ بر سر قبر من بگذارید که بجای مادرم گریه کند.

[۱]. نساء، آیه۵۹.

زندگینامه شهید محمدرضا حقیقی

محمدرضا فرزند حسین حقیقی در تاریخ بیستم تیرماه ۱۳۴۴ در روستای مربوئیه از توابع بخش مرکزی داراب در خانواده ای مستضعف در دامان پاک مادری پرهیزکار و مهربان و پدری دلسوز و زحمتکش به دنیا آمد. پدر به کار کشاورزی اشتهادر داشت، محمدرضا به محض رسیدن به سن مدرسه پا به دبستان روستای زادگاهش گذاشت و با موفقیت به پایان برد. راهنمایی را نیز در روستای رشید آباد به تحصیل پرداخت جهت گذراندن مقطع متوسطه به داراب آمد در همین سال بود که با عشق و علاقه ای که به امام و انقلاب و جبهه داشت وارد فعالیتهای انقلاب و جبهه و جنگ شد. او چند بار به جبهه رفت او در نوجوانی مادرش را از دست داد و از نعمت مهر مادری محروم شد. محمدرضا بسیار شوخ طبع بود و از اخلاق نیکویی برخوردار بود طوری که با یک برخورد با او به او علاقه مند می شدی همین اخلاق وی باعث شد که دوستان زیادی در جبهه پیدا کند. محمدرضا در تاریخ بیست و هفتم بهمن ماه هزار و سیصد و شصت و چهار در شلمچه به شهادت رسید و مدت ۱۰ سال پیکرش در زمینی حائل بین ایران و عراق ماند تا پس از آتش بس و مدت ۱۰ سال بعد پلاک و قدری از بدن مطهرش را به وطن آوردند و در کنار سایر شهداء در گلزار شهداء حسن آباد بخاک سپردند یادش گرامی باد.