شهدای داراب

وصیتنامه شهید والامقام غیب اله زارع

بسم الله الرحمن الرحیم

«أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ»[۱]

شکر خدایی که به من توفیق حضور در جبهه های حق علیه باطل داد و توانستم خودم را در جمع لشکریان و یاران مخلص امام زمان(عج) ببینم.

شکر خدایی که توفیق طاعات و عبادات هر چند ناچیز، به این بنده حقیر سراپا تقصیر عطا فرمود.

البته این محل حال و هوای عاشورا و کربلا دارد و بوی خون شهیدان، مشام را عطرآگین می نماید و انسان به یاد حماسه های اباعبدالله الحسین(ع) می افتد و چون روح حاکم بر این فضا روح معنوی و الهی است، انسان خود را در میان دریای مواج و خروشان جهان، سوار بر کشتی نجات احساس می کند. و سفینه نجات امام خمینی، در کنار ساحل اروند لنگر انداخته و رزمندگان بر آن سوارند و پیرجماران سکان دار آن می باشد. سکان داری که در مکتب انبیاء عظیم تعلیم دیده و با دوراندیشی و تیزبینی خود تمام موانع جلو راه سفینه را می بیند و با هوشیاری و قاطعیت از جلو راه بر می دارد.

این سفینه بی باکانه دل دریای خروشان جهل و ظلمت را با نورانیت خود روشنایی می بخشد و به پیش می رود و به ساحل نجات نزدیک می شود، تا مراتب آن به سکان دار اصلی اش حضرت بقیه الله الاعظم (عج) بدهد.

پس ای مردم دلیر ایران؛ غافل نشوید از کشتی نجات و سفینه امام.[مبادا] غصب نمایند، که بعد پشیمان می شوید و پشیمانی دیگر سودی ندارد. بعد از تمام شدن جنگ پشیمان می شوید و می گویید ای کاش ما بودیم و به یاری خمینی می رفتیم، غبطه می خورید. ولی دیگر همه چیز تمام شده است و کشتی از ساحل دیده شده!

البته سوار شدن به این کشتی به آن آسانی که فکر می کنید هم نیست. تزکیه و تهذیب، رنج و مشقتتان می طلبد، باید پاک تر عبادت نمود، باید ریاضت کشید، باید از مال و منال، جاه و مقام، زن و فرزند، پدر و مادر، برادر و خواهر گذشت و دل در گرو معبود گذاشت، تا شرایط و لیافت و شایستگی ثبت نام پیدا کنی. شرایط ثبت نام در این جمع به راحتی نیست و به وجهی دیگر دانشگاهی است، که دانشجویان آن با رنج و مشقات زیاد خواهند توانست سد کنکور آن را بشکنند. بی خوابی زیاد، رنج زیاد، عبادت زیاد، و همه و همه[کس] لیاقت ورود به آن پیدا نخواهند کرد.

ای مردم عزیز ایران؛ من از صمیم قلب این را می گویم، که تا استطاعت نداشته باشی به این میقات نمی توانید وارد شوید. این جا میقات پا برهنگانی است که دل در گرو حق نهاده اند.

ای مردم دلیر ایران؛ امام را تنها نگذارید، پیرو دستورات او باشید تا در این جهان و آن جهان

سربلند باشید. نگذارید امام و اسلام غریب باشند، نگذارید امام تنها باشد. شما مردمی هستید که آزمایش خود را پس داده اید، مردم کوفه نیستید که در تاریخ رو سیاه هستند. شما پیش فرزند زهرا (س) رو سفید هستید، آبرو دارید، آبرومندید. چون فرزند زهرا (س) را تنها نگذاشتید.

اگر من هم شهید شدم و این فیض عظمی نصیبم شد، از همه برادران و خواهران و اقوم و خویشان خود می خواهم، که مرا حلال کنند. اگر بدی کردم، مرا عفو کنند.

از همسر و فرزندانم می خواهم؛ در راه امام استوار باشند، مدافع دستاوردهای امام و انقلاب باشید، امام را دعا کنید و پشتیبان ولایت فقیه باشید.

همسر مهربانم؛ در تربیت فرزندانم کوشا باش، آنها را حسین وار تربیت کن، تا پیرو حسین(ع) و ادامه دهنده راه حسین(ع) باشد و دخترم، زینب روزگار باشد.

پدر و مادر عزیزم؛ مرا ببخشید و مرا عفو نمایید. از اشتباهات من در گذرید.

پدر و مادر و برادرانم؛ مواظب بچه هایم باشید، از آنها مراقبت نمایید.

خواهرانم که زینب روزگارید و نقش زینب (س) دارید،  پس بچه هایم دست شماست. در نگهداری آنها کوشا باشید تا روح من در قبر شاد باشد، چون من چیز دیگری جز فرزندانم ندارم.

غیب اله زارع زاده

1. ۱. حج، آیه ۲۹

متن زندگی نامه و خاطرات این شهید در اختیار سامانه قرار ندارد؛ در صورت اطلاع لطفا با ما در ارتباط باشید.