شهدای داراب

وصیتنامه شهید والامقام محمد جعفر خادمیان پور

بسم الله الرحمن الرحیم

(بسم رب الشهداء و الصدیقین- وصیت نامه برادر شهید محمدجعفر خادمیان)

«وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»[۱]

«برای فتح کربلا، پیش به سوی جبهه ها»

انقلاب اسلامی ما که با همت مردان موحد و پاک به پیروزی رسید و حماسه های کربلا در ایران تکرار شد و جوانان هوشیار و متقی در این راه کشته شدند و پرچم جمهوری اسلامی برفراز بامهای جهان، طنین افکند و امام این اسطوره تقوی و مقاومت، با ارشادها و پیامهای خود، مردم را به قیام دعوت نمود و روحانیون مبارز و در خط امام هم به راهنمایی مردم پرداختند و همه یک دست و یکپارچه جمهوری اسلامی، این خونبهای شهیدان را تداومی دوباره بخشیدند که دست جنایتکار آمریکا از آستین صدام بیرون آمد و با متوسل شدن به جنگ، به حریم مقدس جمهوری اسلامی تجاوز نمود و مقداری از خاک کشور ما را اشغال نمود. ولی هدف آنها خاک نبود، بلکه اسلام بود.

و از شروع جنگ تاکنون، چقدر از جوانان ما به جبهه ها عازم شدند و چه رشادتها و حماسه هایی را به ارمغان آوردند. من هم تصمیم گرفتم که کوله بارم را به پشتم[ببندم] و به میعادگاه عاشقان روم و در آنجا با پروردگارم به راز و نیاز بپردازم. اگر خدا خواست، توفیق عظیم شهادت را به جان بخرم.

خدایا؛ می دانی هدفی جز رضای تو ندارم. و اما شما ای ملت ایران؛ به هوش باشید، از توطئه های دشمن آگاه و زیرک باشید و فریب منافقین و کسانی که بر علیه خط امام قیام می کنند را نخورید و محکم و یکپارچه امام را یاری کنید.

اما تو ای پدرم؛ می دانی که روزهای آخر عمرم، چون قفس تنگ شده بود. اگر در این مدت تو را ناراحت کرده ام، مرا حلال کن و هر کس را دیدی، از او بخواه مرا حلال کند.

ای خدای تبارک و تعالی؛ در خود چنین احساس می کنم که دیگر زندگی کردن بر من چون قفس تنگ می باشد.

و ای مادری که در پای من چه بس ناراحتی هایی را که ندیدی! و تو ای خواهر[با] ایمان به تمام

معنا و ای برادر با وفا؛ از شما می خواهم، مرا حلال کنید و به استادم بگویید که اگر در این مدت از شما نافرمانی کردم، مرا از صمیم قلب حلال کند.

و در آخر ای مردم؛ امام را تنها نگذارید. زیرا که دنیا هر چه باشد می گذرد، باید به فکر آخرت باشیم.

خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدی، خمینی را نگهدار.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

محمد جعفر خادمیان پور – ۱۳۶۱/۱/۱

[۱]. آل عمران، آیه۱۶۹.

زندگینامه شهید محمد جعفر خادمیانپور

محمد جعفر فرزند حسین خادمیان پور در سال ۱۳۴۳/۶/۱ در شهر داراب در یکی از محله های قدیمی این شهر بدنیا آمد پدرش کارگر شهرداری بود و نان حلالش را از این راه بدست می آورد او مردی بود زحمتکش زحمت می کشید نان حلال بدست آورد هیچگاه نان شبهه ناک به خانه نبرد.

محمد جعفر مقطع ابتدائی را با موفقیت پشت سر گذاشت به سن راهنمایی که رسید نهضت کبیر انقلاب داشت نضج می گرفت خانواده مذهبی او مانع از فعالیتهای مذهبی او نمی شدند محمد جعفر اهل نماز و روزه بود اهل عبادت و مسجد بود دردش درد دین بود انقلاب وامام را تا پای جانش دوست می داشت مدتی در مغازه خیاطی شاگردی کرد رضایت استادش نشان از پاکدامنی و پاک زیستی او می داد محمد جعفر دیگر بیشتر وقتش پیرامون بسیج و انقلاب می گذشت خانواده اش تصمیم داشتند اورا طلبه کنند که آنجا خدا او را برای جایی دیگر در نظر داشت توفیق این کار را پیدا نکرد رفت تا در زمره مجاهیدن راه حق نامش را ثبت کند دوره آموزشی نظامی را در سپاه دید و یک به جبهه رفت جو مقصدی جبهه طوری او را گرفت که سر از جان نمی شناخت سعی می کرد اغلب روزهای دوشنبه و پنجشنبه به فتوای امام روزه باشد از وقتی که به سن تکلیف رسید کسی ندید نمازش ترک شده باشد بلکه نماز شب او ا تعریف کرده اند محمد جعفر در عملیات فتح المبین شرکت کرد و با جمع کثیری از دوستانش به شهادت رسیدند تا سند مظلومی دوستان امام و انقلاب محکمتر شده باشد یادش گرامی راهش همیشه مستدام باد.