شهدای داراب

وصیتنامه شهید والامقام عبدالحسین جعفری

                                بسم الله الرحمن الرحیم

«وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ. الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَهٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ»[۱]

«مژده ای به صبرکنندگان، آنان که چون به حادثه ای سخت و ناگوار دچار شوند صبوری پیشه کنند و گویند ما از سوی خدا آمده و به سوی او رجوع خواهیم کرد.»

بنده، عبدالحسین جعفری با رضایت خود و پدر و مادرم حاضر شدم که به جبهه های حق علیه باطل و به جنگ کردن و نابود کردن صدامیان بروم و آنها را از خاک مقدس و عزیزمان بیرون کنم.

و حال آن که بدنهای ما برای مرگ آفریده شده، پس چه بهتر که این مرگ با عظمت در راه خدا باشد. همه باید بدانند که من آگاهانه و عاقلانه و به انتخاب خود در این راه قدم گذاشتم و هدفم«الله» است. و از چند سال قبل این راه را در زندگی انتخاب کردم. لذا، اگر توفیق بیشتری پیدا کردم و سعادت نصیبم شد و توانستم رستگار شوم و در این راه شهید شدم،  هیچ کس مسئول مرگ و شهادتم نیست. امیدوارم به جای آن که برای من گریه و زاری و عزاداری نمایید، از خداوند متعال و رحیم، طلب آمرزش و عفو برای خطاها و غفلتهای گذشته ام بکنید.

پدر و مادر عزیزم؛ به خدا سوگند شما هستید که بعد از«الله» تمام وجود و هستیم از شماست. از این که نتوانستم قدر زحمات طاقت فرسا و کمرشکن شما را بدانم و گاهی نادانی کردم و نتوانستم احترام لازم را مبذول دارم، از شما پوزش می خواهم. امیدوارم که در مرگم ناراحت و غمگین نشوید و همچنان در راه «الله» و اسلام راستین و خط امام خمینی پیشقدم باشید. و بنده تا انتقام خون امام حسین(ع) و تمام شهیدان، مخصوصاً شهیدانی که ملت روستای زیراب تقدیم این انقلاب و جمهوری اسلامی کرده اند، را نگیرم از پای نخواهم نشست.

و از دوستان و برادران می خواهم که مرا حلال کنند و ببخشند، شاید کاری کرده باشم که ناراحت شده باشید. از پدر و مادرم می خواهم که اگر من شهید شدم، برای من گریه نکنید. زیرا اگر گریه کنید، خون مرا پایمال کرده اید و از شما می خواهم یک روز دوستان مرا به مسجد دعوت نمایید و برای اسلام و رهبر انقلاب دعا کنید و آنچه که می خواهید برای من خرج نمایید، به برادران من در جبهه کمک کنید.

از ملت غیور و رزمنده ایران می خواهم که وحدت خود را حفظ کنند و در همه حال یکپارچه و با هم باشید و هر چه در توان دارید به جان دشمن خدا و دشمن اسلام بکوبید.

برادران عزیزم؛ اگر من توانستم به معشوق خودم برسم و شهید شوم، اسلحه مرا بردارید و راهم را که همان راه فی سبیل الله است، ادامه دهید.                                    والسلام

عبدالحسین جعفری – ۱۳۶۱/۴/۲۹

[۱]. بقره، آیه های۱۵۵-۱۵۶.

زندگینامه شهید والامقام حسین جعفری

حسین جعفری فرزند مرتضی در تاریخ ۱۳۵۴/۴/۱ در ده خیر علیا سابق و جهت شهر فعلی در خانواده ای مستمند و نیازمند به دنیا آمد. خانواده نام وی را تبرکاً حسین نهادند. او توانست مقطع ابتدایی را در جنت شهر بگذراند. برای سال اول راهنمائی ثبت نام کرد که همزمان بود با حملات ددمنشانه رژریم ** صدام به میهن اسلامی. او که از غیرت بالائی برخوردار بود خودش را آماده اعزام به جبهه کرد. و در سن نوجوانی چون شهید حسین فهمیده به سن ۱۳ سالگی به جبهه اعزام شد، به دلیل صغر سن چند بار بصورت پنهانی وارد اتوبوس می شد اما او را برمی گرداندند گاهی هم پدر و مادر مانع رفتن او به جبهه می شدند اما عشق و علاقه به جانبازی و شهادت و دفاع از کشور و ناموس مردم باعث می شد که بهر صورت خودش را به جبهه برساند با این حال با ترفندهای زیاد توانست رضایت مسئولین اعزام را جلب کند و جبهه اعزام شود.

شهید به همراه سایر دوستان و همرزمانش در عملیات پاتک دشمن شرکت کرد و در تاریخ بیستم فروردین ماه یکهزار و سیصد و شصت و شش در منطقه با عظمت شلمچه که محل شهادت بسیاری از رزمندگان اسلام بود به درجه رفیع شهادت نائل گشت و جسد پاک و مطهرش را به محل زادگاهش منتقل و در جوار سایر شهدا در گلزار شهدا جنت شهر (گلزار شهید عباسقلی نوابی) بخاک سپرده شد.

روح و روانش شاد باد ان شاء الله